در پنجمين دستور سخن از مساله اخلاص، و توحيد خالص از هر گونه شائبه شرك، به ميان آمده، اما در اينجا لحن كلام عوض مى‌شود و پيامبر ص از وظائف و مسئوليتهاى خودش سخن مى‌گويد، مى‌فرمايد:" بگو: من مامورم كه خدا را پرستش كنم در حالى كه دين خود را براى او خالص كرده باشم" (قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ‌).

در اينجا ششمين دستور يعنى پيشى گرفتن از همگان در اسلام و تسليم كامل در برابر فرمان خدا مطرح شده است.

تا اين حقيقت روشن شود كه پيامبر ص نيز بنده‌اى از بندگان خدا است، او نيز مامور به پرستش خالصانه است، او نيز از كيفر الهى خائف مى‌باشد، او نيز مامور به تسليم در برابر فرمان حق است، و حتى ماموريتى سنگين‌تر از ديگران دارد كه بايد از همه پيشگام‌تر باشد! او هرگز مدعى مقام" الوهيت"، و بيرون نهادن گام از مسير" عبوديت" نبوده، بلكه به اين مقام افتخار و مباهات مى‌كند، و به همين دليل در همه چيز الگو و اسوه مى‌باشد.

او براى خود امتيازى از اين جهات بر ديگران قائل نيست، و اين خود