7- اگر كفران كنيد خداوند از شما بى‌نياز است، و هرگز كفران را براى بندگانش نمى‌پسندد، و اگر شكر او را بجا آوريد آن را براى شما مى‌پسندد، و هيچ گنهكارى گناه ديگرى را بر دوش نمى‌كشد، سپس بازگشت همه شما به سوى پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام مى‌داديد آگاه مى‌سازد، چرا كه به آنچه در سينه‌هاست آگاه است‌

تفسير: همه شما را از نفس واحدى آفريد

باز در اين آيات سخن از آيات عظمت آفرينش خداوند و بيان قسمت ديگرى از نعمتهاى گوناگون او در مورد انسانهاست.

نخست از آفرينش انسان سخن مى‌گويد و مى‌فرمايد:" خداوند همه شما را از شخص واحدى آفريد، سپس همسرش را از او خلق كرد" (خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها).

آفرينش همه انسانها از نفس واحد اشاره به مساله آفرينش آدم جد نخستين ماست، كه اينهمه افراد بشر با تنوع خلقت، و خلق و خوى متفاوت، و استعدادها و ذوقهاى مختلف، همه به يك ريشه باز مى‌گردد كه آن" آدم" است.

تعبير به" ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها" در واقع اشاره به اين است كه خدا آدم را آفريد سپس همسرش را از باقيمانده گل او خلق كرد [1] روى اين حساب آفرينش" حوا" بعد از آفرينش" آدم" بوده است و قبل از آفرينش فرزندان آدم.

تعبير به" ثم" هميشه براى تاخير زمانى نيست بلكه گاهى براى تاخير بيان نيز مى‌آيد، مثلا مى‌گوئيم كار امروز تو را ديديم سپس كار ديروزت را هم نيز مشاهده‌

[1] در حقيقت جمله فوق محذوفى دارد و در تقدير چنين است" خلقكم من نفس واحدة خلقها، ثم جعل منها زوجها".