و پاك است از داشتن فرزند خواه فرزند حقيقى باشد و يا فرزند انتخابى.

بعلاوه چنان كه قبلا هم گفته‌ايم اين سبك مغزان بيخبر كه گاه فرشتگان را فرزندان خدا مى‌پنداشتند و گاه در ميان او و جن نسبتى قائل مى‌شدند و گاه" مسيح" يا" عزير" را پسر خدا معرفى مى‌كردند از اين واقعيت روشن بيخبر بودند كه اگر منظور از فرزند، فرزند حقيقى است، اولا لازمه آن جسم بودن است، ثانيا تجزيه پذيرفتن (چرا كه فرزند جزئى از وجود پدر است كه از او جدا مى‌شود).

ثالثا لازمه آن داشتن شبيه و نظير است (چرا كه فرزند هميشه شباهت به پدر دارد).

و رابعا: لازمه آن نياز به همسر است.

و خداوند از همه اين امور پاك و منزه مى‌باشد.

و اگر منظور فرزند انتخابى و به اصطلاح" تبنى" است، آن نيز يا به خاطر نياز به كمك جسمانى و يا انس اخلاقى و مانند آن است، و خداى قادر و قاهر از همه اين امور بى‌نياز است.

بنا بر اين توصيف به" واحد" و" قهار" پاسخ فشرده‌اى به تمام اين احتمالات است.

به هر حال انتخاب تعبير" لو" كه معمولا در موارد شرطهاى محال به كار مى‌رود اشاره به اين است كه اين يك فرض محال است كه خدا فرزندى برگزيند، و به فرض محال كه نيازى داشت، نيازى به آنچه آنها مى‌گويند نداشت، بلكه مخلوقات برگزيده‌اش اين منظور را تامين مى‌كردند.