نزديك كنند، خداوند روز قيامت ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‌كند، خداوند آن كس را كه دروغگو و كفران كننده است هرگز هدايت نمى‌كند

تفسير: دين خود را از هر گونه شرك پاك و خالص كن!

اين سوره با دو آيه در باره نزول قرآن مجيد آغاز شده كه در يك آيه" مبدء نزول" قرآن يعنى ذات پاك خدا مطرح است، و در آيه ديگر" محتوا و هدف" قرآن.

نخست مى‌گويد:" اين كتابى است كه از سوى خداوند عزيز و حكيم نازل شده است" (تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ‌) [1] هر كتابى را به نازل‌كننده، يا نويسنده آن بايد شناخت، و هنگامى كه بدانيم كه اين كتاب بزرگ آسمانى از علم خداوند قادر و حكيمى سرچشمه گرفته كه هيچ چيز در برابر قدرت بى‌پايانش مشكل نيست و هيچ امرى از علم نامتناهيش مخفى نمى‌باشد پى به عظمت محتواى آن مى‌بريم، و بى‌آنكه توضيح بيشترى داده شود يقين پيدا مى‌كنيم كه محتواى آن حق است و سراسر حكمت و نور و هدايت است.

ضمنا اينگونه تعبيرات در آغاز سوره‌هاى قرآن، مؤمنان را به اين حقيقت متوجه مى‌سازد كه آنچه را در اين كتاب بزرگ مى‌يابند كلام خدا است نه كلام پيامبر ص، هر چند كلام او هم والا و حكيمانه است.

[1]" تَنْزِيلُ الْكِتابِ‌" خبر براى مبتداى محذوفى است و در تقدير چنين است:

" هذا تنزيل الكتاب" بعضى از مفسران نيز احتمال داده‌اند كه" تنزيل الكتاب" مبتدا و" من اللَّه" خبر آن بوده باشد، ولى احتمال اول صحيحتر به نظر مى‌رسد، ضمنا" تنزيل" مصدرى است به معنى اسم مفعول و از قبيل اضافه صفت به موصوف است يعنى" هذا كتاب منزل من اللَّه ...".