و شرطى آنها را از" اخيار" خوانده، استفاده مقام عصمت براى انبيا كرده‌اند، چرا كه هر گاه انسانى" خير مطلق" باشد حتما معصوم است‌ [1] تعبير" عندنا" (نزد ما) تعبير بسيار پر معنى است، اشاره به اينكه برگزيدگى و نيكى آنها نزد مردم نيست كه گاه در ارزيابيهاى خود انواع مسامحه و چشم‌پوشى را روا مى‌دارند، بلكه توصيف آنها به اين دو وصف نزد ما محقق بوده كه با دقت تمام و ارزيابى ظاهر و باطن آنها انجام گرفته است.

هر يك از آنها الگو و اسوه‌اى در صبر و استقامت و اطاعت فرمان خدا بودند، مخصوصا اسماعيل كه آماده شد جان خود را فداى راه او كند به همين دليل" ذبيح اللَّه" ناميده شد، با پدرش ابراهيم در بناى خانه كعبه و گرم كردن اين كانون بزرگ و رسالتهاى ديگر همكارى فراوان داشت، توجه به زندگى آنان براى پيامبر اسلام ص و همه مسلمين الهام‌بخش است، و مطالعه زندگى اين چنين مردان بزرگ به زندگى انسانها جهت مى‌دهد، روح تقوا و فداكارى و ايثار را در آنها زنده مى‌كند، و در برابر مشكلات و حوادث سخت مقاوم مى‌سازد.

تعبير به" كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ" با توجه به اينكه همين توصيف (الاخيار) عينا در باره" ابراهيم" و" اسحاق" و" يعقوب" به عنوان آخرين صفت آمده بود ممكن است اشاره به اين باشد كه اين سه پيامبر نيز داراى تمام اوصاف سه پيامبر پيشين بودند، چرا كه" خير مطلق" معنى وسيعى دارد كه هم" نبوت" را شامل مى‌شود و هم توجه به سراى آخرت، و هم مقام عبوديت و علم و قدرت را.

[1] تفسير فخر رازى جلد 26 صفحه 217.