و با تمام وجود اعتراف به حقانيت رستاخيز مى‌كنند، اعترافى كه نمى‌تواند هيچ مشكلى را براى آنها حل كند، و يا كمترين تخفيف در مجازات آنها ايجاد نمايد.

نظير همين تعبير در آيات ديگر قرآن به چشم مى‌خورد كه از روز قيامت به يوم الفصل يا روز جدايى تعبير شده، چه تعبير عجيب و گويا و وحشتناكى؟! [1] قابل توجه اينكه كافران كه در قيامت در باره آن روز سخن مى‌گويند تعبير به روز جزا مى‌كنند (يا وَيْلَنا هذا يَوْمُ الدِّينِ‌).

ولى خداوند به عنوان" يوم الفصل" از آن ياد مى‌نمايد (هذا يَوْمُ الْفَصْلِ‌).

اين تفاوت تعبير ممكن است از اين نظر باشد كه مجرمان تنها به كيفر و مجازات خود مى‌انديشند، ولى خداوند به معنى گسترده‌ترى اشاره مى‌كند كه مساله مجازات يكى از ابعاد آن است و آن اينكه روز قيامت روز جدايى‌ها است، آرى روز جدايى صفوف زشتكاران از نيكوكاران چنان كه در سوره يس آيه 59 آمده است" وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ‌:"" اى مجرمان از ديگران جدا شويد كه اينجا دار دنيا نيست كه بدكاران خود را در صف بندگان خدا جا زنند" و چه دردناك است كه آنها مشاهده مى‌كنند بستگان و فرزندان با ايمانشان از آنها جدا مى‌شوند و راه بهشت پيش مى‌گيرند.

بعلاوه آن روز روز جدايى حق از باطل است، مكتبها و خطوط متضاد و برنامه‌هاى‌

[1] دخان 40- مرسلات 13 و 14 و 38- و نبا 17.