بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

محتواى سوره" صافات"

اين سوره نيز به حكم آنكه از سوره‌هاى" مكى" است ويژگيهاى كلى سوره‌هاى مكى را در بر دارد، و بيشتر از هر چيز روى اصول معارف و عقائد اسلامى در ناحيه" مبدأ" و" معاد" تكيه مى‌كند، و ضمن تعبيرات قاطع و آيات كوتاه و كوبنده، مشركان را مورد شديدترين سرزنشها قرار مى‌دهد، و با دلائل روشن و گويا بطلان عقائد آنها را برملا مى‌سازد.

به طور كلى محتواى اين سوره در پنج بخش خلاصه مى‌شود:

بخش اول: بحثى پيرامون گروه‌هايى از ملائكه و فرشتگان خداوند، و در مقابل آنها گروهى از شياطين سركش و سرنوشت آنها مطرح مى‌سازد.

بخش دوم: از كفار، و انكارشان نسبت به نبوت و معاد، و عاقبت كار آنها در قيامت سخن مى‌گويد، و در همين رابطه بحث آنها را با يكديگر در روز قيامت، و انداختن گناه به گردن هم، و گرفتارى تمام آنها در چنگال عذاب الهى، و نيز بخشى از نعمتهاى مهم بهشتى و لذات و زيبائيها و شادكاميهاى بهشتيان را شرح مى‌دهد.

بخش سوم: قسمتى از تاريخ انبياى بزرگى، مانند" نوح" و" ابراهيم" و" اسحاق" و" موسى" و" هارون" و" الياس" و" لوط" و" يونس" را به صورت فشرده و در عين حال بسيار مؤثر و نافذ بازگو مى‌كند، ولى در اين ميان بحث در باره" ابراهيم" قهرمان بت‌شكن، و مواقف مختلف زندگى او مشروحتر آمده است، و هدف اصلى آن است كه بيانات گذشته با ذكر اين شواهد عينى از تاريخ انبياء به صورت‌