إِلى‌ الْأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها:" ما تندباد را مسخر سليمان ساختيم كه به فرمان او به سوى سرزمينى كه آن را بركت داده بوديم حركت مى‌كرد".

اين سؤال را از دو راه مى‌توان پاسخ گفت:

نخست اينكه توصيف به" عاصفه" (تندباد) براى بيان سرعت آن است، و توصيف به رخاء بيان منظم بودن و نرم بودن حركات آن مى‌باشد، به طورى كه آنها در عين حركت سريع احساس ناراحتى نمى‌كردند، درست مانند وسائل تكامل يافته سريع السير كنونى كه بعضا انسان به هنگامى كه با آن سفر مى‌كند اين احساس را دارد كه گويى در اطاق خانه‌اش نشسته است در حالى كه با سرعت سرسام‌آورى در حركت است.

ديگر اينكه بعضى از مفسران اين دو آيه را ناظر به دو نوع باد دانسته‌اند كه هر دو را خداوند در اختيار سليمان قرار داده بود نوعى سريع السير و نوعى آرام.

[1]" شياطين" عطف بر" الريح" است كه مفعول" سخرنا" مى‌باشد و" كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ‌" بدل از شياطين مى‌باشد.