21- (آرى) اين همان روز جدايى است كه شما آن را تكذيب مى‌كرديد (جداى حق از باطل).

22- (در اين هنگام به فرشتگان دستور داده مى‌شود) ظالمان و همرديفان آنها و آنچه را مى‌پرستيدند ...

23- (آرى آنچه را) جز خدا مى‌پرستيدند جمع كنيد و به سوى راه دوزخ هدايتشان نمائيد.

تفسير: آيا ما و پدرانمان زنده مى‌شويم؟

اين آيات نيز هم چنان گفتگوهاى منكران معاد و پاسخ به آنها را ادامه مى‌دهد.

نخستين آيه استبعاد منكران رستاخيز را به اين صورت منعكس مى‌كند:

آنها مى‌گفتند:" آيا هنگامى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم بار ديگر برانگيخته خواهيم شد"؟! (أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ‌ [1]

همانها كه جز مشتى استخوان پوسيده، يا خاكهاى پراكنده وجودشان باقى نمانده است، چه كسى مى‌تواند اين اجزاى متفرق را جمع كند؟ و چه كسى مى‌تواند لباس حيات بر آنان بپوشاند.

اما اين كوردلان فراموش كرده بودند كه روز نخست همه خاك بودند، و از خاك آفريده شدند، اگر در قدرت خدا شك داشتند بايد بدانند خداوند يك بار قدرت خود را به اينها نشان داده بود، و اگر در قابليت خاك مردد بودند، آنهم‌

[1] اين آيه به صورت يك جمله شرطيه است كه جمله" أَ إِذا مِتْنا ..." شرط آن را تشكيل مى‌دهد و جزاى آن محذوف است و جمله" أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ‌" قرينه بر آن است زيرا خود اين جمله طبق قواعد ادبى نمى‌تواند جزا واقع شود.