نه پشيمانى سودى دارد، نه امكان جبران موجود است، و نه فريادها بجايى مى‌رسد.

" آنها گفتند: پروردگارا! نصيب ما را از عذابت هر چه زودتر قبل از روز حساب به ما ده"! (وَ قالُوا رَبَّنا عَجِّلْ لَنا قِطَّنا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسابِ‌).

اين كوردلان مغرور آن چنان مست باده غرور بودند كه حتى عذاب الهى و دادگاه عدلش را به باد مسخره مى‌گرفتند، و مى‌گفتند: چرا سهميه عذاب ما تاخير كرد؟

چرا خدا زودتر سهميه ما را نمى‌دهد؟! در ميان اقوام پيشين اين چنين سبك مغزان از خود راضى نيز كم نبودند، اما در لحظه گرفتارى در چنگال عذاب الهى مانند حيوانات نعره مى‌كشيدند، و كسى به فريادشان نمى‌رسيد.

" قط" (بر وزن جن) در اصل به معنى چيزى است كه از عرض بريده مى‌شود، و" قد" (بر همين وزن) به معنى چيزى است كه از طول بريده مى‌شود! و از آنجا كه نصيب و سهميه معين هر كس گويى چيزى مقطوع و بريده شده است، اين واژه در معنى سهم نيز بكار رفته است.

و گاه به معنى كاغذى است كه چيزى بر آن مى‌نگارند، و يا نام اشخاص و جوائز آنها را در آن مى‌نويسند.

لذا بعضى از مفسران در تفسير آيه فوق گفته‌اند منظور اين است" خداوندا نامه اعمال ما را پيش از روز جزا به دست ما ده" اين سخن را زمانى گفتند كه آيات قرآن خبر داد گروهى در روز قيامت نامه اعمالشان در دست راست و گروهى‌