هيچگونه علم و دانش خدا را با خود قياس مى‌كردند و براى او فرزند و گاهى همسر قائل بودند.

از جمله قبائل" جهينه"، و" سليم" و" خزاعه" و" بنى مليح" معتقد بودند كه" فرشتگان" دختران خدا هستند! و بسيارى از مشركان عرب" جن" را نيز فرزندان او مى‌پنداشتند و يا بعضا همسرى از" جن" براى پروردگار قائل بودند! اين پندارهاى بى‌اساس و خرافى آنها را به كلى از راه حق منحرف ساخته بود، به گونه‌اى كه آثار توحيد و يگانگى خدا از بين آنها برچيده شده بود.

در حديث آمده است كه" مورچه گمان مى‌كند كه پروردگارش مانند او دو شاخك دارد"!.

آرى فكر كوتاه انسان را به مقايسه مى‌كشاند، مقايسه خالق به مخلوق، و اين مقايسه بدترين عامل گمراهى در شناخت خدا است.

به هر حال قرآن نخست به سراغ آنها مى‌رود كه فرشتگان را دختران خدا مى‌پنداشتند و از سه طريق" تجربى" و" عقلى" و" نقلى" به آنها پاسخ مى‌دهد:

نخست مى‌فرمايد:" از آنها بپرس: آيا پروردگار تو دخترانى دارد و پسران از آن آنها است"؟! (فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ‌) [1] چگونه آنچه را براى خود نمى‌پسنديد براى خدا قائل هستيد (اين سخن طبق عقيده باطل آنها است كه از دختر سخت متنفر بودند و به پسر سخت علاقمند، چرا كه پسران در زندگى آنها در جنگها و غارتگريهاشان نقش مؤثرى داشتند در حالى كه دختران كمكى به آنها نمى‌كردند.

[1]" استفتهم" از ماده" استفتاء" در اصل از" فتوا" گرفته شده كه به معنى جواب مسايل مشكله است.