بلا ديده را مى‌شنيدند، چرا كه ويرانه‌هاى شهرهاى آنها با زبان بى‌زبانى به همه عابران درس مى‌دهد، و از گرفتار شدن در چنگال حوادث مشابهى بر حذر مى‌دارد.

آرى درس عبرت بسيار است اما عبرت گيرندگان كمند" ما اكثر العبر و اقل الاعتبار" [1] نظير همين معنى در آيه 76 سوره حجر بعد از بيان داستان قوم لوط آمده است،" وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ‌":" اين آثار بر سر راه كاروانيان و عابران همواره برقرار است".

در روايتى از امام صادق ع اين جمله طور ديگرى تفسير شده است هنگامى كه يكى از اصحاب از تفسير آيات" وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌" سؤال كرد، فرمود:

تمرون عليهم فى القرآن اذا قرأتم فى القرآن فاقرئوا ما قص اللَّه عليكم من خبرهم:

" شما در قرآن به هنگامى كه تلاوت آيات قرآن مى‌كنيد از كنار آنها مى‌گذريد، قرآن اخبارى را كه خداوند بيان كرده براى شما بازگو مى‌كند" [2] اين تفسير ممكن است اشاره به معنى دوم آيه و بطون آن باشد، و در هر حال جمع ميان دو تفسير نيز بى‌مانع است، چرا كه هم آثار قوم لوط در خارج در برابر چشمان آنها قرار داشت، و هم اخبار آن در قرآن مجيد.

[1]" نهج البلاغه" كلمات قصار كلمه 297.

[2]" روضه كافى" بنا بر نقل" نور الثقلين" جلد 4 صفحه 432.