كروى بودن هر نقطه‌اى از آن نسبت به نقطه ديگر مشرق يا مغرب محسوب مى‌شود، و به اين ترتيب آيه فوق ما را به كرويت زمين و مشرقها و مغربهاى آن توجه مى‌دهد (اراده هر دو معنى از آيه نيز بى‌مانع است).

2- سؤال ديگر اينكه: چرا در مقابل" مشارق" سخن از" مغارب" به ميان نيامده همانگونه كه در آيه 40 سوره معارج آمده است: فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ‌:" سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها"! پاسخ اين است كه گاه بخشى از كلام را به قرينه بخش ديگر حذف مى‌كنند، و گاه هر دو را با هم مى‌آورند، و در اينجا ذكر" مشارق" قرينه‌اى است بر" مغارب" و اين تنوع در بيان از فنون فصاحت محسوب مى‌شود.

و به گفته بعضى از مفسران اين نكته نيز قابل توجه است كه ذكر" مشارق" متناسب با طلوع وحى است كه به وسيله فرشتگان" تاليات ذكرا" بر قلب پاك پيامبر ص نازل گرديد [1]

[1] تفسير الميزان جلد 17 صفحه 128.