[سوره الصافات (37): آيات 111 تا 113]

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَلى‌ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113)

ترجمه:

111- او (ابراهيم) از بندگان با ايمان ما است.

112- ما او را به اسحاق، پيامبرى صالح، بشارت داديم.

113- ما به" او" و" اسحاق" بركت داديم، و از دودمان آنها افرادى نيكوكار به وجود آمدند و افرادى كه آشكارا به خود ستم كردند.

تفسير:

ابراهيم بنده مؤمن خدا

سه آيه فوق آخرين آياتى است كه ماجراى ابراهيم و فرزندانش را تعقيب و تكميل مى‌كند، و در حقيقت هم بيان دليلى است بر آنچه گذشت و هم نتيجه‌اى براى آن.

نخست مى‌گويد:" او (ابراهيم) از بندگان با ايمان ما است" (إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ‌).

در حقيقت اين جمله دليلى است بر آنچه گذشت و اين واقعيت را بيان مى‌كند كه اگر ابراهيم همه هستى و وجود خويش و حتى فرزند عزيزش را يك جا در طبق‌