2- آيا ابراهيم مامور به ذبح فرزند بود؟

از سؤالات مهم ديگرى كه در اين بحث براى مفسران مطرح است اين است كه آيا ابراهيم راستى مامور به ذبح فرزند بود، يا به مقدمات آن دستور داشت؟

اگر مامور به ذبح بوده، چگونه پيش از انجام آن، اين حكم الهى نسخ شد؟ در حالى كه نسخ قبل از عمل جايز نيست، و اين معنى در علم" اصول فقه" اثبات شده است.

و اگر مامور به مقدمات ذبح بوده است اين افتخار مهمى نخواهد بود.

و اينكه بعضى گفته‌اند اهميت مساله از اينجا ناشى مى‌شود كه ابراهيم احتمال مى‌داد بعد از انجام اين ماموريت و فراهم كردن مقدمات دستور به اصل ذبح داده شود، و امتحان بزرگ او همين جا بود، مطلب جالبى به نظر نمى‌رسد.

به عقيده ما اين گفتگوها از اينجا ناشى مى‌شود كه ميان اوامر امتحانى و غير امتحانى فرق نگذاشته‌اند، امرى كه به ابراهيم شد يك امر امتحانى بود، مى‌دانيم در اوامر امتحانى اراده جدى تعلق به اصل عمل نگرفته است، بلكه هدف آن است كه روشن شود شخص مورد آزمايش تا چه اندازه آمادگى اطاعت فرمان دارد؟ و اين در جايى است كه شخص مورد آزمايش از اسرار پشت پرده آگاه نيست.

و به اين ترتيب در اينجا نسخ واقع نشده است كه در صحت آن قبل از عمل بحث و گفتگو شود.

و اگر مى‌بينيم خداوند بعد از اين ماجرا به ابراهيم مى‌گويد: قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا:" خوابى را كه ديده بودى تحقق بخشيدى" به خاطر آن است كه آنچه در توان داشت در زمينه ذبح فرزند دلبند انجام داد، و آمادگى روحى خود را در اين زمينه از هر جهت به ثبوت رسانيد و از عهده اين آزمايش به خوبى برآمد.