ترجمه:

101- ما او (ابراهيم) را به نوجوانى بردبار و پر استقامت بشارت داديم.

102- هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش رسيد گفت: فرزندم من در خواب ديدم كه بايد تو را ذبح كنم! بنگر نظر تو چيست؟ گفت: پدرم هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت! 103- هنگامى كه هر دو تسليم و آماده شدند و ابراهيم جبين او را بر خاك نهاد ...

104- او را ندا داديم كه اى ابراهيم! 105- آنچه را در خواب ماموريت يافتى انجام دادى، ما اينگونه نيكوكاران را جزا مى‌دهيم.

106- اين مسلما امتحان مهم و آشكارى است.

107- ما ذبح عظيمى را فداى او كرديم.

108- و نام نيك او را در امتهاى بعد باقى گذارديم.

109- سلام بر ابراهيم باد! 110- اينگونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

تفسير: ابراهيم در قربانگاه‌

در آيات گذشته به اينجا رسيديم كه ابراهيم بعد از اداى رسالت خويش در بابل از آنجا هجرت كرد، و نخستين تقاضايش از پروردگار اين بود كه فرزند صالحى به او عطا فرمايد، زيرا تا آن روز صاحب فرزندى نشده بود.

نخستين آيه مورد بحث سخن از اجابت اين دعاى ابراهيم به ميان آورده، مى‌گويد:" ما او را به نوجوانى حليم و بردبار و پر استقامت بشارت داديم" (فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ‌).

در واقع سه بشارت در اين جمله جمع شده است: بشارت تولد فرزندى‌