به اينكه در اينجا به صورت" نكره" آمده، نكره‌اى كه دلالت بر عظمت و اهميت مى‌كند، اشاره به نقشه وسيع و گسترده‌اى است كه آنها براى نابود ساختن ابراهيم و برچيدن اثرات تبليغ قولى و عملى او طرح كرده بودند.

آرى خداوند آنها را" اسفل" و پائين قرار داد، و ابراهيم را در" مرتبه اعلى" همانگونه كه منطقش برترى داشت در حادثه آتش‌سوزى نيز خدا او را برتر قرار داد، و دشمنان نيرومندش را به سقوط كشانيد، آتش را بر او سرد و سالم ساخت و بى آنكه حتى يك تار موى او بسوزد از آن درياى آتش سالم به درآمد! يك روز نوح را از" غرق" نجات مى‌دهد، و روز ديگر ابراهيم را از" حرق" تا روشن كند" آب" و" آتش" سر بر فرمان او دارند و" آنچه مى‌گويد خدا آن مى‌كنند".

ابراهيم ع از اين حادثه هولناك و توطئه خطرناكى كه دشمن براى او چيده بود سالم و سربلند بيرون آمد، و چون رسالت خود را در بابل پايان يافته مى‌ديد تصميم بر مهاجرت به اراضى مقدس" شام" گرفت" و گفت من به سوى پروردگارم مى‌روم، او مرا هدايت خواهد كرد" (وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِلى‌ رَبِّي سَيَهْدِينِ‌).

بديهى است خداوند مكانى ندارد اما مهاجرت از محيط آلوده به محيط پاك مهاجرت به سوى خدا است.

مهاجرت به سرزمين انبياء و اوليا و كانونهاى وحى الهى مهاجرت به سوى خدا است همانگونه كه سفر به مكه" سفر الى اللَّه" ناميده مى‌شود.

بعلاوه مهاجرت براى انجام وظيفه و رسالت الهى سفر به سوى دوست محسوب مى‌گردد، و در اين سفر، هادى و راهنما در همه جا خدا است.