ترجمه:

22- بگو كسانى را كه غير از خدا (معبود خود) مى‌پنداريد، بخوانيد (آنها هرگز گرهى از كار شما نمى‌گشايند، چرا كه) آنها به اندازه ذره‌اى در آسمانها و زمين مالك نيستند و نه در (خلقت و مالكيت) آنها شريكند، و نه ياور او (در آفرينش) بوده‌اند.

23- هيچ شفاعتى نزد او جز براى كسانى كه اذن داده سودى ندارد، (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانى كه اضطراب از دلهاى آنها زايل گردد (و فرمان از ناحيه او صادر شود، در اين هنگام مجرمان به شفيعان) مى‌گويند: پروردگارتان چه دستورى داده؟ مى‌گويند: حق را (بيان كرد و اجازه شفاعت در باره مستحقان داد) و او است بلند مقام و بزرگ مرتبه.

24- بگو: چه كسى شما را از آسمانها و زمين روزى مى‌دهد؟ بگو اللَّه، و ما يا شما بر (طريق) هدايت يا در ضلالت آشكارى هستيم.

25- بگو شما از گناهى كه ما كرده‌ايم سؤال نخواهيد شد (همانگونه كه) ما در برابر اعمال شما مسئول نيستيم.

26- بگو: پروردگار ما همه ما را جمع مى‌كند سپس در ميان ما به حق داورى مى‌نمايد (و صفوف مجرمان را از نيكوكاران جدا مى‌سازد) و او است داور (و جدا كننده) آگاه.

27- بگو: كسانى را كه به عنوان شريك به او ملحق ساخته‌ايد به من نشان دهيد، هرگز چنين نيست، (او شريك و شبيهى ندارد) بلكه او خداوند عزيز و حكيم است.

تفسير: به من بگوئيد چرا ...

در آغاز سوره گفتيم بخش قابل ملاحظه‌اى از آيات اين سوره پيرامون مبدأ و معاد و اعتقادات حق سخن مى‌گويد، و از پيوند آنها مجموعه‌اى از معارف راستين حاصل مى‌شود.

در اين بخش از آيات در واقع مشركان را به محاكمه مى‌كشد، با ضربات‌

تفسير نمونه ؛ ج‌18 ؛ ص78