[سوره سبإ (34): آيات 1 تا 2]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (1) يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ (2)

ترجمه:

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- حمد (و ستايش) مخصوص خداوندى است كه تمام آنچه در آسمانها و زمين است از آن او است، و حمد (و سپاس) براى او است در سراى آخرت و او دانا و آگاه است.

2- آنچه را در زمين فرو مى‌رود، و آنچه از آن بر مى‌آيد، مى‌داند و (همچنين) آنچه از آسمان نازل مى‌شود و آنچه بر آن بالا مى‌رود، و او مهربان و آمرزنده است.

تفسير: او مالك همه چيز و عالم به همه چيز است‌

پنج سوره از سوره‌هاى قرآن مجيد با حمد پروردگار شروع مى‌شود كه در سه سوره آن حمد و ستايش خداوند بخاطر آفرينش آسمان و زمين و موجودات ديگر است (سوره سبا، سوره فاطر، و سوره انعام).