نخواهد شد.

بنا بر اين بايد پذيرفت كه قبول عدل خدا مساوى است با قبول وجود معاد و رستاخيز، قرآن مجيد مى‌گويد وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ:" ما ترازوهاى عدالت را در روز قيامت بر پا مى‌كنيم" (انبياء- 47).

و نيز مى‌فرمايد: وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌:" در روز قيامت در ميان آنها به عدالت حكم مى‌شود و ظلم و ستمى بر آنها نخواهد شد" (يونس- 54).

ج- برهان هدف‌

بر خلاف پندار ماديين، در جهان بينى الهى، براى آفرينش انسان هدفى بوده است كه در تعبيرات فلسفى از آن به" تكامل" و در لسان قرآن و حديث گاهى از آن به" قرب به خدا" و يا" عبادت و بندگى" تعبير شده است‌ وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ‌:" من جن و انس را نيافريدم مگر به اين منظور كه مرا پرستش كنند" (و در سايه عبادت و بندگى كامل شوند و به حريم قرب من راه يابند).

(ذاريات- 56).

آيا اگر مرگ پايان همه چيز باشد اين هدف بزرگ تامين مى‌گردد؟

بدون شك پاسخ اين سؤال منفى است.

بايد جهانى بعد از اين جهان باشد و خط تكامل انسان در آن ادامه يابد، و محصول اين مزرعه را در آنجا درو كند، و حتى چنان كه در جاى ديگر گفته‌ايم در جهان ديگر نيز اين سير ادامه يابد تا هدف نهايى تامين شده باشد.

خلاصه اينكه تامين هدف آفرينش بدون پذيرش معاد ممكن نيست، و اگر ارتباط اين زندگى را از جهان پس از مرگ قطع كنيم همه چيز شكل معما به خود مى‌گيرد و پاسخى براى چراها نخواهيم داشت.

د- برهان نفى اختلاف-

بى شك همه ما از اختلافاتى كه در ميان مكتبها