" آيا گمان كرديد بيهوده آفريده شده‌ايد و به سوى ما باز نمى‌گرديد"؟ (مؤمنون- 115) يعنى اگر بازگشت به سوى خدا نبود زندگى اين جهان عبث و بيهوده بود.

آرى در صورتى زندگى اين دنيا مفهوم و معنى پيدا مى‌كند و با حكمت خداوندى سازگار مى‌شود كه اين جهان را مزرعه‌اى براى جهان ديگر

(الدنيا مزرعة الآخرة)

و گذرگاهى براى آن عالم وسيع‌

(الدنيا قنطرة)

و كلاس تهيه و دانشگاهى براى جهان ديگر و تجارتخانه‌اى براى آن سرا بدانيم، همانگونه كه امير مؤمنان على ع در كلمات پرمحتوايش فرمود:

ان الدنيا دار صدق لمن صدقها، و دار عافية لمن فهم عنها، و دار غنى لمن تزود منها، و دار موعظة لمن اتعظ بها، مسجد احباء اللَّه، و مصلى ملائكة اللَّه، و مهبط وحى اللَّه، و متجر اولياء اللَّه:

" اين دنيا جايگاه صدق و راستى است براى آن كس كه با آن به راستى رفتار كند و خانه تندرستى است براى آن كس كه از آن چيزى بفهمد، و سراى بى نيازى است براى آن كس كه از آن توشه بر گيرد، و محل اندرز است، براى آنكه از آن اندرز گيرد، مسجد دوستان خدا است، نماز گاه فرشتگان پروردگار و محل نزول وحى الهى و تجارتخانه اولياء حق است" [1] كوتاه سخن اينكه مطالعه و بررسى وضع اين جهان به خوبى گواهى مى‌دهد بر اينكه عالم ديگرى پشت سر آن است‌ وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولى‌ فَلَوْ لا تَذَكَّرُونَ‌:

" شما نشاه اولى و آفرينش خود را در اين دنيا ديديد چرا متذكر نمى‌شويد كه از پى آن جهان ديگرى است"؟ (واقعه- 62).

ب- برهان عدالت-

دقت در نظام هستى و قوانين آفرينش نشان مى‌دهد كه همه چيز آن حساب شده است.

در سازمان تن ما آن چنان نظام عادلانه‌اى حكمفرما است كه هر گاه كمترين تغيير و ناموزونى رخ مى‌دهد سبب بيمارى يا مرگ مى‌شود، حركات قلب ما، گردش‌

[1] نهج البلاغه كلمات قصار كلمه 131.