بجا آورد وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى‌ والِدَيَ‌:

" گفت پروردگارا! مرا يارى و الهام كن تا بتوانم شكر نعمتهايى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى بجاى آورم" (نمل- 19).

رهبرى كه حتى اجازه نمى‌داد كسى آگاهانه به مورچه‌اى ستم كند، لذا در وادى نمل، مورچه‌اى صدا زد يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌:" اى مورچگان به لانه‌ها برويد مبادا سليمان و لشكريانش ناآگاهانه شما را پايمال كنند"! (نمل- 18).

عبادتكارى بود كه هر گاه لحظه‌اى به دنيا مشغول و از ذكر خدا غافل مى‌شد در مقام جبران بر مى‌آمد و مى‌گفت: إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي‌:

" افسوس كه علاقه به نيكيها مرا لحظه‌اى از ياد خدايم به خود مشغول داشت" (ص- 32).

حكيمى بود كه در عين قدرت جز با منطق سخن نمى‌گفت، و حتى در گفتگو با پرنده‌اى همچون هدهد، حق و عدالت را از دست نمى‌داد.

حاكمى بود كه معاونش آن چنان از" علم كتاب" سرشار بود كه در يك لحظه مى‌توانست تخت بلقيس را حاضر كند.

و قرآن او را با اوصافى همچون اواب (بسيار بازگشت كننده به سوى خدا) و نعم العبد (بنده بسيار خوب) خوانده.

كسى كه خداوند" حكومت" و" علم" را در اختيار او قرار داده بود و كسى كه او را مشمول هدايت خويش فرموده بود، و كسى كه يك لحظه در عمرش به خدا شرك نورزيد.

ولى با اين حال ببينيم تورات تحريف يافته كنونى چگونه دامان پاك اين پيامبر بزرگ را آلوده به شرك و غير آن مى‌كند.

تورات بدترين نسبتها را در زمينه بنا كردن بتكده و ترويج از بت پرستى‌