ديدگاهى كه مرگ را فنا و نابودى مطلق مى‌بيند، و با تمام وجودش از آن مى‌گريزد، چرا كه همه چيز با آن پايان مى‌گيرد.

و ديدگاهى كه مرگ را يك تولد جديد و گام نهادن به عالمى وسيع و پهناور و روشن، و پر گشودن در آسمان بيكران مى‌شمرد.

طبيعى است كه طرفداران اين مكتب نه تنها از مرگ و شهادت در راه هدف ترس و وحشتى به خود راه نمى‌دهند، بلكه با الهام گرفتن از مكتب امير مؤمنان على ع كه مى‌فرمايد:

و اللَّه لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امه:

" به خدا سوگند فرزند ابى طالب علاقه‌اش به مرگ بيشتر است از كودك شيرخوار به پستان مادر" [1] از مرگ در راه هدف استقبال مى‌كنند.

و به همين دليل هنگامى كه ضربه شمشير جنايتكار روزگار" عبد الرحمن ابن ملجم" بر مغز مباركش فرو نشست فرمود:

فزت و رب الكعبه:

" به خداى كعبه، پيروز و رستگار و راحت شدم".

كوتاه سخن اينكه ايمان به معاد از انسان ترسو و بيهدف، آدم شجاع و با شهامت و هدفدارى مى‌آفريند كه زندگيش مملو از حماسه‌ها و ايثارها و پاكى و تقوا است.

3- دلائل عقلى معاد

گذشته از دلائل نقلى فراوانى كه براى معاد در قرآن مجيد آمده است و شامل صدها آيه در اين زمينه مى‌شود دلائل عقلى روشنى نيز بر اين امر وجود دارد كه به طور فشرده در اينجا قسمتى از آن يادآورى مى‌شود:

الف- برهان حكمت-

اگر زندگى اين جهان را بدون جهان ديگر در نظر بگيريم پوچ و بى‌معنى خواهد بود، درست به اين مى‌ماند كه زندگى دوران‌

[1] نهج البلاغه خطبه 5.