[سوره يس (36): آيات 81 تا 83]

أَ وَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَلى‌ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلى‌ وَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ (81) إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (82) فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83)

ترجمه:

81- آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريد قدرت ندارد همانند آنها (انسانهاى خاك شده) را بيافريند؟ آرى (مى‌تواند) و او آفريدگار دانا است! 82- فرمان او تنها اين است كه هر گاه چيزى را اراده كند به او مى‌گويد:" موجود باش" آن نيز بلافاصله موجود مى‌شود! 83- پس منزه است خداوندى كه مالكيت و حاكميت همه چيز در دست او است، و (همگى) به سوى او باز مى‌گرديد.

تفسير:

او مالك و حاكم بر همه چيز است!

بعد از ذكر دلائل معاد از طريق توجه دادن به آفرينش نخستين، و آفرينش آتش از درخت سبز در آيات گذشته، در نخستين آيه مورد بحث اين مساله را از طريق سومى تعقيب مى‌كند و آن از طريق قدرت بى پايان خدا است.

مى‌فرمايد:" آيا كسى كه آسمانها و زمين را با آن همه عظمت و عجايب‌