و هم يك معجزه علمى جاويدان از قرآن مجيد! از اين گذشته اگر به تفسيرهاى ديگر كه در بالا اشاره كرديم باز گرديم تعبير" شجر اخضر" باز هم مناسب و زيبا است، زيرا چوبهاى درختان سبز هنگامى كه با يكديگر اصطكاك قوى پيدا كنند جرقه بيرون مى‌دهند، جرقه‌اى كه مى‌تواند مبدء آتش افروزى شود، و اينجا است كه به عظمت قدرت خدا پى مى‌بريم كه آتش را در دل آب و آب را در دل آتش حفظ كرده.

2- فرق ميان آتش گيره و آتش زنه‌

" توقدون" از ماده" وقود" (بر وزن قبور) به معنى روشن شدن آتش است،" و ايقاد" به معنى آتش افروختن و" وقود" (بر وزن ثمود) به معنى هيزمى است كه براى افروختن آتش مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

بنا بر اين جمله‌ فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ‌ (از آن آتش روشن مى‌كنيد) اشاره به هيزمهايى است كه با آن آتش مى‌افروزند، و به تعبير ديگر اشاره به" آتش‌گيره" است نه" آتش‌زنه".

توضيح اينكه ما در فارسى" هيزم" را" آتش‌گيره" و" كبريت" يا فندك را" آتش‌زنه" مى‌ناميم، و در لغت عرب هيزم را" وقود" و كبريت و فندك را" زند" يا زناد [1] مى‌نامند.

بنا بر اين قرآن مى‌گويد" آن خدايى كه براى شما از درخت سبز آتش قرار داد و شما با آن آتش‌گيره تهيه مى‌كنيد (نمى‌فرمايد آتش‌زنه) هم او قادر است مردگان را به زندگى باز گرداند" و اين تعبير كاملا با رستاخيز انرژيها

[1]" زند" (بر وزن بند) در اصل به معنى چوب بالايى است كه با آن آتش مى‌افروزند، و چوب زيرين را" زنده" و هر دو را" زندان" مى‌گويند، و جمع" زند" زناد است.