انجام مى‌يابد يا بايد توأم با جذب انرژى خاصى باشد و يا آزاد كردن آن (دقت كنيد).

بنا بر اين هنگامى كه درختان به عمل كربن‌گيرى مشغولند، طبق اين قانون احتياج به وجود يك انرژى دارند، و در اينجا از گرما و نور آفتاب به عنوان يك انرژى فعال استفاده مى‌كنند.

به اين ترتيب به هنگام تشكيل چوبهاى درختان مقدارى از انرژى آفتاب نيز در دل آنها ذخيره مى‌شود و به هنگامى كه چوبها را به اصطلاح مى‌سوزانيم همان انرژى ذخيره شده آفتاب آزاد مى‌گردد، زيرا بار ديگر" كربن" با" اكسيژن" هوا تركيب شده و گاز كربن را تشكيل مى‌دهد، و اكسيژن و ئيدروژن (مقدارى آب) آزاد مى‌گردد.

از اين تعبيرات اصطلاحى كه بگذاريم به عبارت بسيار ساده اين نور و حرارت مطبوعى كه در زمستان درون كلبه آن روستايى يا كرسى زغال‌سوز اين شهرنشين را گرم و روشن مى‌سازد همان نور و حرارت آفتاب است كه در ضمن چند سال يا دهها سال در چوب اين درختان ذخيره شده است، و آنچه را درخت در طول يك عمر تدريجا از آفتاب گرفته اكنون بى كم و كاست پس مى‌دهد!! و اينكه مى‌گويند همه انرژيها در كره زمين به انرژى آفتاب باز مى‌گردد يكى از چهره‌هايش همين است.

اينجاست كه به" رستاخيز انرژيها" مى‌رسيم، و مى‌بينيم نور و حرارتى كه در اين فضا پراكنده مى‌شود و برگ درختان و چوبهاى آنها را نوازش و پرورش مى‌دهد هرگز نابود نشده است، بلكه تغيير چهره داده، و دور از چشم ما انسانها در درون ذرات چوب و شاخه و برگ درختان پنهان شده است، و هنگامى كه يك شعله آتش به چوب خشكيده مى‌رسد، رستاخيز آنها شروع مى‌شود، و تمام آنچه از انرژى آفتاب در درخت پنهان بود در آن لحظه" حشر و نشورش" ظاهر مى‌گردد، بى‌آنكه حتى به اندازه روشنايى يك شمع در يك زمان كوتاه از آن كم شده باشد!