نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 435
ولى احتمال ديگرى نيز وجود دارد، و آن اينكه اين آيات ناظر به مجازاتهاى الهى
در روز قيامت است نه دنيا، در حقيقت به دنبال آيه قبل كه مىگفت ما در آن روز مهر
بر دهانشان مىگذاريم در اين آيات به دو مجازات ديگر اشاره مىكند كه اگر خدا
بخواهد در باره آنها اجرا خواهد نمود:
نخست اينكه چشمان آنها را نابينا كند تا نتوانند" صراط" يعنى طريق
بهشت را بيابند، و ديگر اينكه اين افراد را كه در دنيا فاقد حركت در طريق سعادت
بودند در آن روز به صورت مجسمههاى بىروحى در آورد كه در عرصه محشر حيران بمانند،
نه راهى به سوى پيش و نه راهى به سوى عقب داشته باشند، البته تناسب آيات تاييدى
است براى اين تفسير كه گفتيم، هر چند اكثر مفسران تفسير قبل را پذيرفتهاند [1]
***
در آخرين
آيه مورد بحث به وضع انسان در پايان عمر از نظر ضعف و ناتوانى عقل و جسم اشاره
مىكند تا هم هشدارى باشد به آنها كه براى انتخاب راه هدايت امروز و فردا مىكنند،
و هم پاسخى باشد به كسانى كه تقصيرات خود را به گردن كمى عمر مىافكنند، و هم
دليلى باشد بر قدرت خداوند كه او همانگونه كه مىتواند يك انسان نيرومند را به ضعف
و ناتوانى يك نوزاد باز گرداند، قادر است بر مساله معاد، و همچنين نابينا ساختن
مجرمان و از حركت باز داشتن آنها.
مىفرمايد:" هر كس را كه طول عمر دهيم در آفرينش واژگونه مىكنيم، آيا
انديشه نمىكنند"؟ (وَ مَنْ
نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ).
توضيح اينكه" ننكسه" از ماده" تنكيس" به معنى واژگون
ساختن
[1] اين تفسير را" فى ظلال"
به صورت تنها تفسير ذكر كرده، در حالى كه تفسير قبل را" مجمع
البيان"،" تبيان"،" الميزان"،" صافى"،"
روح المعانى"" روح البيان"،" قرطبى" و" تفسير كبير
فخر رازى" برگزيدهاند.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 435