سپس مى‌افزايد:" در اين هنگام منكران رستاخيز و معاد مى‌گويند: اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت"؟! (قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا).

" اين همان چيزى است كه خداوند رحمن وعده داده است، و فرستادگان او راست گفتند"! (هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ‌).

آرى صحنه آن چنان گويا و دهشت‌انگيز است كه انسان همه مسائل باطل و خرافى را به دست فراموشى مى‌سپرد، و جز اعتراف صريح به واقعيتها راهى نمى‌يابد، قبرها را به خوابگاهى تشبيه مى‌كند، و رستاخيز را به بيدار شدن از خواب، همانگونه كه در حديث معروف نيز وارد شده است: كما تنامون تموتون و كما تستيقظون تبعثون" همانگونه كه مى‌خوابيد مى‌ميريد و همانگونه كه از خواب برمى‌خيزيد زنده مى‌شويد".

در اينجا نخست وحشت مى‌كنند و فرياد مى‌كشند كه اى واى بر ما چه كسى ما را از اين خواب بيدار كرد؟ و از خوابگاهمان برانگيخت؟! اما به زودى متوجه مى‌شوند و به يادشان مى‌آيد كه پيامبران راستين از سوى خدا در دنيا وعده امروز را به آنها داده‌اند، به خودشان پاسخ مى‌گويند:

اين وعده خداوند رحمن است، خداوندى كه رحمت عامش همگان را فرا گرفته و پيامبرانش راست گفتند، و از اين روز ما را آگاه ساختند، اما افسوس كه ما همه را به باد سخريه و استهزا گرفتيم.

بنا بر اين جمله" هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ‌" دنباله كلام همان منكران رستاخيز است، ولى بعضى آن را سخن فرشتگان و يا مؤمنان دانسته‌اند كه بر خلاف ظاهر آيه است، و هيچ ضرورتى براى آن نيست، چه اينكه اعتراف منكران در آن روز به حقايق مطلبى نيست كه تنها در اين آيه آمده باشد، چنان كه در سوره انبياء آيه 97 آمده است‌ وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذا هِيَ شاخِصَةٌ أَبْصارُ