ترجمه:

48- آنها مى‌گويند اگر راست مى‌گوئيد اين وعده (قيامت) كى خواهد بود؟! 49- (اما) جز اين انتظار نمى‌كشند كه يك صيحه عظيم (آسمانى) آنها را فرو گيرد در حالى كه مشغول جدال (در امور دنيا) هستند! 50- (چنان غافلگير مى‌شوند كه حتى) نمى‌توانند وصيتى كنند، يا به سوى خانواده خود مراجعت نمايند! 51- (بار ديگر) در صور دميده مى‌شود ناگهان آنها از قبرها شتابان به سوى (دادگاه) پروردگارشان مى‌روند.

52- مى‌گويند اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ (آرى) اين همان است كه خداوند رحمان وعده داده و فرستادگان (او) راست گفتند.

53- صيحه واحدى بيش نيست (فريادى از اين برمى‌خيزد) ناگهان همگى نزد ما حاضر مى‌شوند.

تفسير: صيحه‌هاى رستاخيز!

به دنبال ذكر منطق سست و بهانه‌جويانه كفار در مورد انفاقها كه در آيات قبل گذشت، در آيات مورد بحث سخن را از استهزاء آنها نسبت به قيام قيامت شروع مى‌كند، و منطق پوسيده آنها را در مورد انكار معاد با جواب قاطع در هم مى‌كوبد.

به علاوه بحثهايى را كه در طى آيات پيشين در زمينه توحيد بيان شد با بحثهاى معاد تكميل مى‌نمايد.

نخست مى‌فرمايد" آنها مى‌گويند: اگر راست مى‌گوئيد اين وعده‌اى را كه شما مى‌دهيد كى خواهد آمد"؟! (وَ يَقُولُونَ مَتى‌ هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌).

اينكه شما نمى‌توانيد تاريخى براى قيام قيامت تعيين كنيد دليل بر اين است كه در گفتار خود صادق نيستيد!