درست است كه اگر كسى از بيرون به كره زمين نگاه كند اين دو را مانند دو موجود سياه و سفيد مى‌بيند كه مرتبا بر گرد كره زمين مى‌چرخند، و در اين حركت دايره مانند قبل و بعدى تصور نمى‌شود.

اما اگر توجه كنيم كه اين كره زمين ما نخست جزء آفتاب بوده و در آن روز همه جا روز بود و شبى وجود نداشت اما به محض اينكه از آن جدا و دور شد و سايه مخروطى شكل آن در جهت مخالف نور آفتاب افتاد شب پديد آمد شبى كه به دنبال روز در حركت است، دقت و ظرافت اين تعبير روشن مى‌شود.

و همانگونه كه گفتيم نه تنها خورشيد و ماه در اين فضاى بيكران شناورند كه شب و روز هم در اين فضا بر گرد كره زمين شنا مى‌كنند، و هر يك براى خود مدار و مسير دورانى دارند.

در روايات متعددى كه از طرق اهل بيت نقل شده نيز به اين معنى تصريح شده است كه خداوند روز را قبل از شب آفريد.

در روايتى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود

خلق النهار قبل الليل‌

" روز را قبل از شب آفريد" [1] و در روايت ديگرى از امام على بن موسى الرضا ع آمده است:

" النهار خلق قبل الليل"

سپس امام ع به آيه‌ لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ در اين زمينه استدلال فرمود [2] همين معنى از امام باقر ع نيز به صورت زير نقل شده است:

ان اللَّه عز و جل خلق الشمس قبل القمر، و خلق النور قبل الظلمة:

" خداوند بزرگ خورشيد را قبل از ماه و نور را قبل از ظلمت آفريد" [3]

[1]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.

[2]" احتجاج طبرسى" (طبق نقل نور الثقلين جلد 4 صفحه 387).

[3]" روضه كافى"- مطابق نقل نور الثقلين جلد 4 صفحه 387.