همچنين شب بر روز پيشى نمى‌گيرد كه بخشى از آن را در كام خود فرو برد و نظام موجود به هم ريزد، بلكه همه اينها مسير خود را ميليونها سال بدون كمترين تغيير ادامه مى‌دهند.

از آنچه گفتيم روشن مى‌شود كه منظور از حركت خورشيد در اين بحث حركت آن بحسب حس ماست، جالب اينكه اين تعبير حتى بعد از آنكه به ثبوت رسيده كه خورشيد در جاى خود ساكن و زمين در مدت يك سال يك بار به دور آن مى‌گردد نيز به كار مى‌رود، مثلا امروز مى‌گويند تحويل خورشيد به برج حمل (رسيدن آن به آغاز فروردين) و يا رسيدن خورشيد به دايره نصف النهار، و يا رسيدن به ميل كلى (منظور از ميل كل رسيدن خورشيد به آخرين نقطه ارتفاع خود در نيم كره شمالى در آغاز تابستان و يا به عكس آخرين نقطه انخفاض در آغاز زمستان است).

اين تعبيرات همگى نشان مى‌دهد كه حتى بعد از كشف حركت زمين به دور خورشيد و سكون آن، تعبيرات گذشته راجع به حركت خورشيد به كار مى‌رود چرا كه از نظر حسى چنين به نظر مى‌آيد كه خورشيد در حركت است، و اين تعبيرات از همين جا گرفته مى‌شود.

و به اين ترتيب شناور بودن خورشيد و ماه در فلكهاى خود (كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ‌) نيز از همين جا ناشى مى‌شود.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از شناور بودن خورشيد در فلك خود حركت آن همراه با منظومه شمسى و همراه با كهكشانى كه ما در آن قرار داريم مى‌باشد چه اينكه امروز ثابت شده است كه منظومه شمسى ما جزئى از كهكشان عظيمى است كه به دور خود در حال گردش است‌ [1]

[1] اين حركت غير از حركت مجموعه منظومه شمسى در دل كهكشان است كه به سوى ستاره" وگا" در حركت مى‌باشد، و اخيرا به آن اشاره كرديم.