شبيه او شمرده‌اند از اين نسبتهاى ناروا بر دامان كبريائيش گردى نمى‌نشيند! بديهى است خداوند نياز به اين ندارد كه خويشتن را تسبيح و تنزيه كند، اين تعليمى است براى بندگان و دستور العملى است براى پيمودن خط تكامل.

در اينكه منظور از" ازواج" در اينجا چيست مفسران سخن بسيار دارند:

آنچه مسلم است اين است كه" ازواج" جمع" زوج" معمولا به دو جنس مذكر و مؤنث گفته مى‌شود، خواه در عالم حيوانات باشد، يا غير آنها، سپس توسعه داده شده و به هر دو موجودى كه قرين يكديگر و يا حتى ضد يكديگرند" زوج" اطلاق مى‌شود، حتى به دو اطاق مشابه در يك خانه، يا دو لنگه در، و يا دو همكار و قرين، اين كلمه گفته مى‌شود، و به اين ترتيب براى هر موجودى در جهان زوجى متصور است.

به هر حال بعيد نيست كه زوجيت در اينجا به همان معنى خاص يعنى جنس" مذكر" و" مؤنث" باشد، و قرآن مجيد در اين آيه خبر از وجود زوجيت در تمام جهان گياهان و انسانها و موجودات ديگرى كه مردم از آن اطلاعى ندارند مى‌دهد.

اين موجودات ممكن است گياهان باشد كه وسعت دايره زوجيت در آن روز هنوز در آنها كشف نشده بود.

يا اشاره به حيوانات اعماق درياها كه در آن روز كسى از آن آگاه نبود، و امروز گوشه‌اى از آن براى انسانها كشف شده است.

يا اشاره به موجودات ديگرى كه در كرات ديگر آسمانى زندگى مى‌كنند.

و يا موجودات زنده ذره بينى، هر چند امروز دانشمندان، نر و ماده‌اى در آنها سراغ ندارند، ولى دنياى اين موجودات زنده آن قدر مرموز و پوشيده از معماهاست كه ممكن است علم و دانش انسانها هنوز به اين قسمت از آن راه نيافته باشد، حتى وجود زوجيت در جهان گياهان نيز چنان كه گفتيم در عصر نزول قرآن جز