و آن اينكه: قرآن مى‌خواهد هم اشاره به ميوه‌هايى كند كه به دون تغيير مورد استفاده قرار مى‌گيرد، و هم به انواع غذاهاى مختلفى كه با انجام عملى روى اين ميوه‌ها به دست مى‌آيد (در تفسير اول" ما" در جمله ما عملته ايديهم نافيه است و در صورت دوم موصوله).

در هر صورت، هدف آن است كه حس حق‌شناسى و شكرگزارى انسانها را تحريك كند تا از طريق شكرگزارى قدم در مرحله معرفت پروردگار بگذارند، كه شكر منعم نخستين گام معرفت كردگار است.

[1]" سبحان" به گفته جمعى از مفسران و علماء ادب" علم" براى" تسبيح" است، زيرا علم (اسم خاص) گاهى براى اشخاص مى‌باشد و آن را" علم شخص" مى‌نامند، و گاهى براى جنس و آن را" علم جنس" مى‌گويند، و گاهى براى معنا كه" علم معنى" گفته مى‌شود، بنا بر اين مفهومش تنزيه و پاك شمردن خداوند از هر چيزى است كه عيب و نقص باشد، تنزيهى مناسب مقام با عظمت پروردگار، و علم در هيچ جا اضافه نمى‌شود جز در" علم معنى" بعضى نيز گفته‌اند" سبحان" معنى مصدرى دارد، و مفعول مطلق براى فعل مقدرى است، و در هر صورت تنزيه الهى را با مؤكدترين وجه بيان مى‌دارد.