نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 354
يرزقون:" گمان مكن كسانى كه در راه خدا كشته شدند مردگانند، بلكه آنها
زنده جاويدند و نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند" (آل عمران- 169).
جالب اينكه اين تعبير نشان مىدهد كه شهادت اين مرد مؤمن همان، و داخل شدن او
در بهشت همان، آن چنان فاصله ميان اين دو كم و كوتاه بوده است كه قرآن مجيد در
تعبير لطيفش به جاى ذكر شهادت او دخول او را در بهشت بيان كرده، و چه نزديك است
راه بر شهيدان، راه بهشت و سعادت جاويدان! روشن است منظور از بهشت در اينجا بهشت
برزخى است، چرا كه هم از آيات و هم از روايات استفاده مىشود كه بهشت جاويدان در
قيامت نصيب مؤمنان خواهد شد همانگونه كه دوزخ نيز در مورد بدكاران چنين است.
بنا بر اين بهشت و دوزخ ديگرى در عالم برزخ است كه نمونهاى از بهشت و دوزخ
رستاخيز مىباشد، چنان كه در روايت امير مؤمنان على ع در مورد قبر وارد شده است:
القبر اما روضة من رياض الجنة او حفرة من حفر النيران:
" قبر يا باغى از باغهاى بهشت است يا حفرهاى از حفرههاى دوزخ"! [1] و اينكه بعضى
احتمال دادهاند اين جمله اشاره به خطابى است كه در روز قيامت به اين مؤمن با
شهامت و ايثارگر مىشود، و جنبه مستقبل دارد نه حال، بر خلاف ظاهر آيه است.
به هر حال روح پاك اين مرد به آسمانها، در جوار قرب رحمت الهى و در نعيم
بهشتى، شتافت، و در آنجا تنها آرزويش اين بود كه" گفت: اى كاش قوم من
مىدانستند" (قالَ يا لَيْتَ قَوْمِي
يَعْلَمُونَ).
***
اى كاش مىدانستند كه" پروردگارم مرا مشمول آمرزش و عفو خويش قرار