ترجمه:

20- مردى (با ايمان) از نقطه دور دست شهر با شتاب فرا رسيد، گفت: اى قوم من! از فرستادگان خدا پيروى كنيد.

21- از كسانى پيروى كنيد كه از شما اجرى نمى‌خواهند و خود هدايت يافته‌اند.

22- من چرا كسى را پرستش نكنم كه مرا آفريده است؟ و همگى به سوى او بازگشت مى‌كنيد.

23- آيا غير از او معبودانى را انتخاب كنم كه اگر خداوند رحمان بخواهد زيانى به من برساند شفاعت آنها كمترين فايده‌اى براى من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد.

24- اگر چنين كنم من در گمراهى آشكارى خواهم بود.

25- (به همين دليل) من به پروردگارتان ايمان آوردم، به سخنان من گوش فرا دهيد.

26- (سرانجام او را شهيد كردند و) به او گفته شد وارد بهشت شو گفت اى كاش قوم من مى‌دانستند.

27- كه پروردگارم مرا آمرزيده و از گرامى داشتگان قرار داده است.

28- ما بعد از او بر قوم او هيچ لشكرى از آسمان نفرستاديم و هرگز سنت ما بر اين نبود.

29- فقط يك صيحه آسمانى بود! ناگهان همگى خاموش شدند!! 30- افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى براى هدايت آنها نيامد مگر اينكه او را استهزاء مى‌كردند.