بزرگ غذا همانند حوضها! و ديگهاى ثابت (كه از بزرگى قابل حمل و نقل نبود، و به آنها گفتيم:) اى آل داود شكر (اينهمه نعمت را) بجا آوريد، اما عده كمى از بندگان من شكرگزارند! 14- (با اينهمه جلال و شكوه سليمان) هنگامى كه مرگ را بر او مقرر داشتيم كسى آنها را از مرگ وى آگاه نساخت، مگر جنبنده زمين (موريانه) كه عصاى او را مى‌خورد (تا شكست و پيكر سليمان فرو افتاد) هنگامى كه بر زمين افتاد جنيان فهميدند كه اگر از غيب آگاه بودند در عذاب خوار كننده باقى نمى‌ماندند.

تفسير: حشمت سليمان و مرگ عبرت‌انگيز او

به دنبال بحث از مواهبى كه خدا به داود داده بود سخن را به فرزندش سليمان مى‌كشاند، و در حالى كه در مورد داود از دو موهبت، سخن به ميان آمد، در مورد فرزندش سليمان از سه موهبت بزرگ بحث مى‌كند، مى‌فرمايد:" ما باد را مسخر سليمان قرار داديم كه صبحگاهان مسير يك ماه را مى‌پيمود و عصرگاهان مسير يك ماه"! (وَ لِسُلَيْمانَ الرِّيحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ) [1] جالب اينكه براى پدر جسم خشن و فوق العاده محكمى يعنى آهن را مسخر مى‌كند و براى فرزند موجود بسيار لطيف، ولى هر دو كار سازنده و اعجاز آميزند و مفيد، جسم سخت را براى داود نرم مى‌كند، و امواج لطيف باد را براى سليمان فعال و محكم! لطافت باد هرگز مانع از آن نيست كه اعمال مهمى را انجام دهد، بادها

[1]" لسليمان" جار و مجرور متعلق به فعل مقدرى است، يعنى" سخرنا" كه به قرينه آيات قبل مفهوم مى‌شود، و در آيه 36 سوره ص به آن تصريح شده است، آنجا كه مى‌گويد فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ‌- بعضى از مفسران معتقدند" لام" در" لسليمان" براى اختصاص است، اشاره به اينكه اين معجزه مخصوص اين پيامبر بود و هيچ پيامبر ديگرى با او در اين امر شركت نداشت.