تفسير:

استكبار و حيله گرى سر چشمه بدبختيهاى آنها بود

در آيات پيشين سخن از مشركان و سر نوشت آنها در دنيا و آخرت در ميان بود، آيات مورد بحث نيز همين مطلب را ادامه مى‌دهد.

نخستين آيه مى‌فرمايد:" آنها با نهايت تاكيد سوگند ياد كردند اگر انذار كننده‌اى به سراغشان بيايد به طور مسلم از همه امتها هدايت يافته‌تر خواهند بود" (وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَهُمْ نَذِيرٌ لَيَكُونُنَّ أَهْدى‌ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ‌) [1]" ايمان" جمع" يمين" به معنى سوگند است، و در اصل يمين به معنى دست راست مى‌باشد، اما از آنجا كه به هنگام سوگند و بستن عهد و پيمان دست راست را به هم مى‌دهند، و قسم ياد مى‌كنند، اين كلمه تدريجا در معنى سوگند به كار رفته است.

" جهد" از ماده" جهاد" به معنى تلاش و كوشش است، بنا بر اين تعبير" جهد ايمانهم" اشاره به سوگند مؤكد است.

آرى آنها هنگامى كه تماشاگر صفحات تاريخ گذشته بودند كه از بى‌وفائيها و ناسپاسيها و كارشكنى‌ها و جنايات امتهاى پيشين مخصوصا يهود نسبت به پيامبرانشان سخن مى‌گفت، بسيار تعجب مى‌كردند و همه گونه ادعا در باره خود داشتند و لافها مى‌زدند.

[1] از آنجا كه احدى مفرد است مفهوم آيه در بدو نظر چنين مى‌شود كه آنها هدايت يافته‌تر از يكى از امتها خواهند بود كه احتمالا اشاره به قوم يهود است (چون مفرد در جمله اثباتيه معنى عموم ندارد) ولى به طورى كه بعضى از مفسران نيز اشاره كرده‌اند قرائن حال نشان مى‌دهد كه منظور آنها از اين مفرد عموم بوده است زيرا آنها در مقام مبالغه و تاكيد بودند و مى‌خواستند ادعا كنند در صورت مبعوث شدن پيامبرى در ميان آنان بر همه امتها پيشى خواهند گرفت.