ترجمه:

42- آنها با نهايت تاكيد سوگند خوردند كه اگر پيامبرى انذار كننده به سراغ آنها بيايد هدايت يافته‌ترين امتها خواهند بود، اما هنگامى كه پيامبرى براى آنها آمد جز فرار و فاصله گرفتن (از حق) چيزى بر آنها نيفزود! 43- اينها همه به خاطر آن بود كه استكبار در زمين جستند و حيله‌گريهاى سوء داشتند، اما اين حيله گريهاى سوء تنها دامان صاحبانشان را مى‌گيرد، آيا آنها چيزى جز سنت پيشينيان (و عذابهاى دردناك آنها) را انتظار دارند؟ هرگز براى سنت خدا تبديلى نخواهى يافت، و هرگز براى سنت الهى تغييرى نمى‌يابى! 44- آيا آنها سير در زمين نكردند تا ببينند عاقبت كسانى كه پيش از آنها بودند چگونه شد؟

همانها كه از اينان قوى‌تر (و پرقدرت‌تر) بودند، نه چيزى در آسمان و نه چيزى در زمين از حوزه قدرت او بيرون نخواهد رفت، او دانا و توانا است.

شان نزول‌

در تفسير" در المنثور" و" روح المعانى" و" مفاتيح الغيب" و تفاسير ديگر چنين آمده است كه" مشركان عرب هنگامى كه مى‌شنيدند كه بعضى از امتهاى پيشين همچون يهود پيامبران الهى را تكذيب كردند، و آنها را به شهادت رساندند، مى‌گفتند: ولى ما چنين نيستيم! اگر فرستاده الهى به سراغ ما بيايد ما هدايت‌پذيرترين امتها خواهيم بود! ولى همانها هنگامى كه آفتاب عالمتاب اسلام از افق سرزمينشان طلوع كرد و پيامبر اسلام ص همراه بزرگترين كتاب آسمانى به سراغشان آمد نه تنها نپذيرفتند بلكه در مقام تكذيب و مبارزه و انواع مكر و فريب بر آمدند.

تفسير نمونه ؛ ج‌18 ؛ ص292

ات فوق نازل شد و آنها را بر اين ادعاهاى تو خالى و بى‌اساس مورد ملامت و سرزنش قرار داد [1]

[1] غالب تفاسير ذيل آيات مورد بحث.