نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 274
الهى را بچشند.
مرگ براى اين گونه اشخاص يك دريچه نجات است، اما با جمله گذشته اين دريچه بسته
شده، باقى مىماند دريچه ديگر و آن اينكه زنده بمانند و مجازاتشان تدريجا تخفيف
يابد، و يا تحمل آنها را بيفزايد تا نتيجه آن تخفيف درد و رنج باشد، اين دريچه را
نيز با جمله ديگرى مىبندد و مىگويد:" چيزى از عذاب دوزخ از آنها تخفيف داده
نخواهد شد" (وَ لا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذابِها).
و در پايان آيه به عنوان تاكيد بر قاطعيت اين وعيد الهى مىفرمايد:" اين
گونه هر كفران كنندهاى را جزا مىدهيم"! (كَذلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ).
آنها كه در درجه اول نعمت وجود انبيا و كتب آسمانى را كفران كردند، سپس
سرمايههاى خداداد را كه مىتوانست براى نيل به سعادت به آنها كمك كند به باد فنا
دادند، آرى جزاى كفران كننده سوختن در عذاب دردناك آتش است، آتشى كه با دست خود آن
را در زندگى دنيا افروخته و هيزمش را افكار و اعمال و وجود او تشكيل مىدهد.
و چون" كفور" صيغه مبالغه است معنى عميقترى از" كافر"
دارد، به علاوه واژه" كافر" در مقابل مؤمن به كار مىرود ولى كفور در
مورد كفران تمام نعمتها، لذا مفهوم آن گستردهتر است، به اين ترتيب"
كفور" اشاره به كسانى است كه همه نعمتهاى الهى را كفران كردهاند و تمام
درهاى رحمت او را در اين جهان به روى خود بستهاند، لذا در آخرت نيز خدا تمام
درهاى نجات را به روى آنها مىبندد.
***
آيه بعد به قسمت ديگرى از عذاب دردناك آنها پرداخته، و انگشت روى بعضى از
نكات حساس در اين زمينه گذارده، مىگويد:" آنها در دوزخ فرياد مىزنند كه اى
پروردگار ما! ما را از اينجا خارج كن تا عمل صالحى بجا بياوريم
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 274