[سوره سبإ (34): آيات 10 تا 11]

وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ (10) أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (11)

ترجمه:

10- ما به داود از فضل خود نعمتى بزرگ بخشيديم، (ما به كوه‌ها و پرندگان) گفتيم اى كوه‌ها! و اى پرندگان! با او هم آواز شويد (و همراه او تسبيح خدا گوئيد) و آهن را براى او نرم كرديم.

11- (و دستور داديم) زرههاى كامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب كن، و عمل صالح بجا آوريد كه من به آنچه انجام مى‌دهيد بينا هستم.

تفسير: مواهب بزرگ خدا بر داود

از آنجا كه در آخرين آيه بحث گذشته سخن از" عبد منيب" و بنده توبه كار بود و مى‌دانيم اين توصيف در بعضى از آيات قرآن (24 سوره ص) براى داود پيامبر به شرحى كه به خواست خدا خواهد آمد ذكر شده است بنا بر اين چه بهتر كه گوشه‌اى از حال اين پيامبر بزرگ و فرزندش سليمان به عنوان يك الگو بازگو شود و بحث گذشته تكميل گردد.

ضمنا هشدارى باشد براى همه كسانى كه نعمتهاى خدا را به دست فراموشى‌