[سوره فاطر (35): آيات 29 تا 30]

إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ (29) لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ (30)

ترجمه:

29- كسانى كه كتاب الهى را تلاوت مى‌كنند و نماز را بر پا مى‌دارند و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم پنهان و آشكار انفاق مى‌كنند، تجارت (پر سودى) را اميد دارند كه نابودى و كساد در آن نيست.

30- (آنها اين اعمال صالح را انجام مى‌دهند) تا خداوند اجر و پاداش كامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بيفزايد كه او آمرزنده و شكرگزار است.

تفسير:

معامله پر سود با پروردگار!

از آنجا كه در آيات گذشته به مقام خوف و خشيت عالمان اشاره شده بود در آيات مورد بحث به مقام" اميد و رجاء" آنها اشاره مى‌كند، چرا كه گفتيم تنها به وسيله اين دو بال است كه انسان مى‌تواند به اوج آسمان سعادت پرواز كند، و مسير تكامل را طى نمايد، نخست مى‌فرمايد:" كسانى كه كتاب الهى را