تفسير: اگر كور دلان ايمان نياورند عجب نيست‌

در آيات گذشته به اينجا رسيديم كه افرادى هستند همچون مردگان و نابينايان كه سخنان انبياء در دل آنان كمترين اثرى ندارد، به دنبال آن در آيات مورد بحث براى اينكه پيامبر ص را در اين زمينه دلدارى دهد تا زياد غمگين و ناراحت نگردد، نخست مى‌فرمايد" ما تو را به حق براى بشارت و انذار فرستاديم، و هيچ امتى در گذشته نبود مگر اينكه انذار كننده‌اى داشت" (إِنَّا أَرْسَلْناكَ بِالْحَقِّ بَشِيراً وَ نَذِيراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِيها نَذِيرٌ).

همين قدر كه در انجام وظيفه" بشارت" و" انذار" كوتاهى نكنى براى تو كافى است، تو نداى خود را به گوش آنان برسان، به پاداشهاى الهى بشارت ده، و از كيفرهاى پروردگار آنها را بترسان، خواه پذيرا شوند يا بر سر عناد و لجاج بايستند.

قابل توجه اينكه در آخرين آيه بحث گذشته فرمود: إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِيرٌ، ولى در نخستين آيه مورد بحث مى‌گويد:" ما تو را بشير و نذير به حق فرستاديم" اشاره به اينكه اگر تو انذار كننده‌اى از سوى خودت اين كار را نمى‌كنى، اين ماموريتى است كه ما بر عهده‌ات گذارده‌ايم.

و اگر در آيه گذشته تنها روى انذار تكيه شده بود به خاطر آن بود كه سخن از جاهلان لجوجى در ميان بود كه همچون مردگان قبرستان پذيراى هيچ سخنى نبودند، اما در اينجا وظيفه انبياء را به طور كلى بيان مى‌كند كه داراى هر دو جنبه بشارت و انذار است، منتها در پايان اين آيه مجددا روى نذير تكيه مى‌كند چرا كه بخش اصلى دعوت انبيا در برابر مشركان و ظالمان از طريق" انذار" بوده است.

" خلا" از ماده" خلاء" در اصل به معنى مكانى است كه ساترى در آن نباشد اين واژه هم در مورد زمان به كار مى‌رود، و هم مكان، و از آنجا كه زمان‌