در زندگى انسانها" لا ينحل خواهد ماند.

اين بحث را ضمن يك مثال ساده مى‌توان روشن ساخت، و آن اينكه:

انسان يك دستگاه اتومبيل نو تهيه مى‌كند كه طبق پيش‌بينى‌هاى مختلفى كه در ساختمان آن به كار رفته مى‌تواند مثلا بيست سال عمر كند، اما مشروط به اينكه به آن دقيقا برسند، و مراقبتهاى لازم را به عمل آورند، در اين صورت اجل حتمى اين اتومبيل همان بيست سال است كه از آن فراتر نمى‌رود.

ولى اگر مراقبتهاى لازم انجام نشود و آن را به دست افراد ناآگاه و لاابالى بسپارند و بيش از قدرت و ظرفيت از آن كار بكشند، و در جاده‌هاى پر سنگلاخ همه روزه آن را به كار گيرند ممكن است عمر بيست ساله آن به نصف، يا به عشر تنزل پيدا كند اين همان" اجل معلق" آن است.

و ما تعجب مى‌كنيم چگونه بعضى از مفسران معروف به مساله روشنى مانند اين مساله توجه نكرده‌اند.