كه آنها را مى‌شكافند (و به هر طرف پيش مى‌روند) تا از فضل خداوند بهره گيريد و شايد شكر (نعمتهاى او را) بجا آوريد.

تفسير:

درياى آب شيرين و شور يكسان نيستند!

با توجه به اينكه در آيات گذشته سخن از مساله توحيد و معاد و صفات خدا در ميان بود، در آيات مورد بحث نيز بخش ديگرى از آيات انفسى و آفاقى را كه دليل بر قدرت خدا از يك سو، و علم او از سوى ديگر، و مساله امكان معاد از سوى سوم است شرح مى‌دهد:

نخست به آفرينش انسان در مراحل مختلف اشاره كرده مى‌گويد:" خداوند شما را از خاك آفريد" (وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ‌).

" سپس از نطفه" (ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ).

" بعد از آن شما را به صورت همسران يكديگر در آورد" (ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْواجاً).

اين سه مرحله از مراحل آفرينش انسان است خاك، و نطفه، و مرحله زوجيت.

مسلم است كه انسان از خاك است هم از اين نظر كه جد انسانها، آدم از خاك آفريده شده، و هم از اين نظر كه تمام موادى كه جسم انسان را تشكيل مى‌دهد و يا انسان از آن تغذيه مى‌كند، و يا نطفه او از آن منعقد مى‌شود همه سرانجام به موادى كه در خاكها نهفته است منتهى مى‌شود.

بعضى احتمال داده‌اند كه آفرينش از خاك تنها اشاره به آفرينش نخستين است، اما آفرينش از نطفه اشاره به مراحل بعد است كه اولى مرحله خلقت اجمالى انسانهاست (چرا كه وجود همه در وجود آدم خلاصه شده بود) و دومى مرحله تفضيلى است كه آنها را از يكديگر جدا مى‌سازد.