بر مى‌دارد و هيچكس را قدرت مقابله با آن نيست، و به اين ترتيب تهديدى است براى مخالفان كه به مقابله با قرآن بر نخيزند، و بدانند حقانيت قرآن آنها را در هم مى‌كوبد.

و در اين صورت شبيه مطلبى است كه در آيه 18 سوره انبياء آمده‌ بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْباطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ‌:" ما حق را بر سر باطل مى‌كوبيم تا آن را نابود و هلاك سازد، و باطل محو و نابود مى‌شود.

اين احتمال نيز داده شده است كه منظور از تعبير به" قذف" در اينجا نفوذ حقانيت قرآن در نقاط دور و نزديك جهان است و اشاره به اينكه سرانجام، اين وحى آسمانى جهانگير خواهد شد و همه جا را با نور خود روشن مى‌سازد.

گرچه بعضى از مفسران خواسته‌اند" حق" و" باطل" را در اين آيه در مصداقهاى محدودى محصور كنند، ولى پيداست كه مفهوم آن دو وسيع و گسترده است، قرآن، وحى الهى، و تعليمات اسلام، همه در مفهوم" حق"

[1]" يبدء" از ماده" ابداء" به معنى ايجاد كردن ابتدايى است، و" يعيد" از ماده" اعاده" به معنى تكرار است، باطل فاعل آن است، و مفعول آن محذوف مى‌باشد، و تقدير چنين است: ما يبدء الباطل شيئا و ما يعيد شيئا.