قالوا را به كار برده، اما در مرحله سوم بجاى آن‌ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا آورده است اشاره به اينكه همه اين بدبختيها ناشى از كفر و انكار حق و دشمنى با حقيقت است، و گرنه چگونه ممكن است انسان بدون هيچ دليل اينهمه تهمت را پشت سر هم به مردى كه دلائل حقانيت از سخنش، عملش و سابقه‌اش روشن است نثار كند؟! گويا آنها با اين تهمتهاى سه گانه برنامه حساب شده‌اى را در مبارزه با پيامبر ص تعقيب مى‌كردند از يك سو مى‌ديدند كه آئين نوينى است و جاذبه دارد.

از سوى ديگر تهديدهاى پيامبر ص به عذاب الهى در دنيا و آخرت خواه ناخواه گروهى را متوحش مى‌ساخت.

از سوى سوم معجزات پيامبر ص خواه ناخواه در نفوس توده مردم اثر داشت.

آنها براى خنثى كردن هر يك از اين موضوعات سه گانه تدبيرى انديشيده بودند در برابر اين آئين نوين مساله حفظ ميراث گذشتگان را پيش مى‌كشيدند، در حالى كه گذشتگان آنها به گفته قرآن مصداق‌ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ‌ (چيزى نمى‌فهميدند و هدايتى نداشتند) بودند (بقره- 170).

گناهى ندارد كه مردم را از چنين رسومات خرافى كه ميراث جاهلان ابله است باز دارد.

و در برابر تهديدهاى پيامبر ص به عذاب الهى مساله دروغگويى را مطرح ساخته بودند تا توده‌هاى مردم را آرام سازند.

و در برابر معجزات، تهمت" سحر" را مطرح مى‌كردند، تا آن را به اين وسيله توجيه كرده، مردم را از گرايش به آن باز دارند.

ولى چنان كه مى‌دانيم و تاريخ اسلام گواه آن است هيچيك از اين وسوسه‌هاى شيطانى مؤثر نيفتاد، و سرانجام مردم فوج فوج وارد اين آئين پاك شدند.