35- و گفتند: اموال و اولاد ما (از همه) بيشتر است (و اين نشانه علاقه خدا به ماست) و ما هرگز مجازات نخواهيم شد! 36- بگو: پروردگار من روزى را براى هر كس بخواهد وسيع يا تنگ مى‌كند (اين ارتباطى به قرب در درگاه او ندارد) ولى اكثر مردم نمى‌دانند.

37- اموال و فرزندان شما هرگز شما را نزد ما مقرب نمى‌سازد، جز كسانى كه ايمان بياورند و عمل صالح انجام دهند كه براى آنها پاداش مضاعف در برابر اعمالى است كه انجام داده‌اند، و آنها در غرفه‌هاى (بهشتى) در (نهايت) امنيت خواهند بود 38- و آنها كه براى انكار و ابطال آيات ما تلاش مى‌كنند و مى‌پندارند از چنگال قدرت ما فرار خواهند كرد در عذاب (الهى) احضار مى‌شوند.

تفسير: مال و فرزند دليل قرب به خدا نيست!

از آنجا كه در آيات گذشته سخن از اغواگرى مستكبران بود در آيات مورد بحث گوشه‌اى از اين اغواگرى را منعكس مى‌سازد و ضمنا به پيامبر گرامى اسلام ص نيز دلدارى مى‌دهد كه اگر با تو مخالفت كنند تعجب مكن مخالفت مستكبران مرفه با پيامبران راستين يك شيوه دائمى آنها بوده است.

مى‌گويد:" ما هرگز در هيچ شهر و ديارى پيامبر انذار كننده‌اى نفرستاديم مگر اينكه مترفين- همان متنعمان مغرور و مست نعمت- مى‌گفتند ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد كافريم، و آنچه را نامش پيام الهى مى‌نهيد قبول نداريم" (وَ ما أَرْسَلْنا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ‌).

" نذير" به معنى بيم دهنده، اشاره به پيامبران الهى است كه مردم را از عذاب الهى در برابر كج‌روى‌ها و بيدادگرى‌ها و گناه و فساد بيم مى‌دادند.

" مترفوها" جمع" مترف" از ماده" ترف" (بر وزن طرف) به معنى تنعم است، و مترف به كسى مى‌گويند كه فزونى نعمت و زندگى مرفه او را مست‌