ان الدنيا دار صدق لمن صدقها، و دار عافية لمن فهم عنها، و دار غنى لمن تزود منها، و دار موعظة لمن اتعظ بها، مسجد احباء اللَّه، و مصلى ملائكة اللَّه، و مهبط وحى اللَّه، و متجر اولياء اللَّه ...

" اى كسى كه نكوهش دنيا مى‌كنى! در حالى كه تو خود به غرور دنيا گرفتار شده‌اى، و فريفته باطلهاى آن هستى.

تو خود مغرور به دنيا شده‌اى، سپس از آن مذمت مى‌كنى؟

تو از جرم دنيا شكايت دارى، يا دنيا بايد از جرم تو شكايت كند؟

كى دنيا تو را گول زده؟، و چه موقع تو را فريب داده است؟! آيا به محل سقوط پدرانت در دامن فنا، و يا بخوابگاه مادرانت در زير خاك تو را فريب داده است؟ ...

اما بدان اين دنيا جايگاه صدق و راستى است براى آن كسى كه با آن به راستى رفتار كند، و خانه تندرستى است براى آن كس كه از آن چيزى بفهمد، و سراى بى نيازى است براى آن كس كه از آن توشه بر گيرد، و محل اندرز است براى آنكه از آن اندرز گيرد، دنيا مسجد دوستان خداست، و نمازگاه فرشتگان پروردگار، و محل نزول وحى الهى و تجارتخانه اولياء حق! ..." [1]

3- اين علوم پنجگانه مخصوص خدا است‌

گذشته از اينكه لحن آيه فوق حكايت از اين دارد كه آگاهى از قيامت و نزول باران و چگونگى جنين در رحم مادر، و امورى را كه انسان در آينده انجام مى‌دهد، و محل مرگ او، در اختيار خداوند است و ديگران را به آن راهى نيست، رواياتى كه در تفسير آيه نيز وارد شده اين حقيقت را تاكيد مى‌كند.

از جمله در حديثى مى‌خوانيم:

ان مفاتيح الغيب خمس لا يعلمهن الا اللَّه‌

[1] نهج البلاغه كلمات قصار جمله 131.