ترجمه:

20- آيا نديدى خداوند آنچه را در آسمانها و زمين است مسخر شما كرده و نعمتهاى خود را- چه نعمتهاى ظاهر و چه نعمتهاى باطن- بر شما گسترده و افزون ساخته است؟

ولى بعضى از مردم بدون هيچ دانش و هدايت و كتاب روشنى در باره خدا مجادله مى‌كنند.

21- هنگامى كه به آنها گفته شود از آنچه خدا نازل كرده پيروى كنيد، مى‌گويند: نه، ما از چيزى پيروى مى‌كنيم كه پدران خود را بر آن يافتيم! آيا حتى اگر شيطان آنها را دعوت به عذاب آتش فروزان كند (باز هم تبعيت مى‌كنند)؟! 22- كسى كه روح خود را تسليم خدا كند در حالى كه نيكو كار باشد به دستگيره محكمى چنگ زده (و به تكيه گاه مطمئنى تكيه كرده است) و عاقبت همه كارها به سوى خدا است.

23- و كسى كه كافر شود كفر او تو را غمگين نسازد، بازگشت همه آنها به سوى ما است، و ما آنها را از اعمالى كه انجام داده‌اند (و نتايج شوم آن) آگاه خواهيم ساخت، خداوند از آنچه در درون سينه‌ها است آگاه است.

24- ما كمى از متاع دنيا را در اختيار آنان مى‌گذاريم سپس آنها را مجبور به تحمل عذاب شديد مى‌كنيم.

تفسير: تكيه گاه مطمئن!

بعد از پايان اندرزهاى دهگانه لقمان در زمينه مبدأ و معاد و راه و رسم زندگى و برنامه‌هاى اجتماعى و اخلاقى قرآن براى تكميل آن به سراغ بيان نعمتهاى الهى مى‌رود تا حس شكرگزارى مردم را برانگيزد، شكرى كه سرچشمه" معرفة اللَّه" و انگيزه اطاعت فرمان او مى‌شود [1]

[1] بعضى از مفسران مانند" آلوسى" در" روح المعانى" و فخر رازى در" تفسير كبير" آيات مورد بحث را مربوط به آيات قبل از ذكر وصاياى لقمان دانسته‌اند كه مشركان را مخاطب ساخته مى‌گويد:" اين خلق خدا است نشان دهيد بتها چه آفرينشى داشتند"؟- و در آيات مورد بحث مى‌گويد:" آيا نديديد كه خداوند آنچه را در آسمان و زمين است مسخر شما گردانيد، ولى ذيل اين آيه و آيات بعد از آن و رواياتى كه در تفسير آن وارد شده با عموميت مفهوم آيه سازگارتر است.