نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 17 صفحه : 58
و همنشين
قارون خواهد بود، چرا كه او نخستين كسى بود كه غرور و كبر را بنياد نهاد"
[1] و نيز از امام صادق ع مىخوانيم كه فرمود:" خداوند ايمان را بر
جوارح و اعضاى انسان واجب كرده و در ميان آنها تقسيم نموده است: از جمله بر پاهاى
انسان واجب كرده است كه به سوى معصيت و گناه نرود، و در راه رضاى خدا گام بر دارد.
و لذا قرآن فرموده است: در زمين متكبرانه راه مرو ... و نيز فرموده:
اعتدال را در
راه رفتن رعايت كن" [2] در روايت
ديگر اين ماجرا از پيامبر گرامى اسلام ص نقل شده است كه از كوچهاى عبور مىفرمود:
ديوانهاى را مشاهده كرد كه مردم اطراف او را گرفتهاند و به او نگاه مىكنند
فرمود:
على ما
اجتمع هؤلاء:
" اينها
براى چه اجتماع كردهاند" عرض كردند:
على
المجنون يصرع:
" در
برابر ديوانهاى كه دچار صرع و حملههاى عصبى شده است".
پيامبر ص
نگاهى به آنها كرد و فرمود:
ما هذا
بمجنون الا اخبركم بمجنون حق المجنون:
" اين
ديوانه نيست، مىخواهيد ديوانه واقعى را به شما معرفى كنم"؟! عرض كردند آرى
اى رسول خدا.
فرمود:
ان
المجنون: المتبختر فى مشيه، الناظر فى عطفيه، المحرك جنبيه بمنكبيه فذلك المجنون و
هذا المبتلى:
"
ديوانه واقعى كسى است كه متكبرانه گام بر مىدارد، دائما به پهلوهاى خود نگاه
مىكند، پهلوهاى خود را به همراه شانهها تكان مىدهد" (و كبر و غرور از تمام
وجود او مىبارد).
[1] ثواب الاعمال و امالى صدوق (طبق نقل تفسير
نور الثقلين جلد 4 ص 207).
[2]" اصول كافى" جلد دوم صفحه 28 (باب
ان الايمان مبثوث لجوارح البدن كلها).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 17 صفحه : 58